Szrenica

Szrenica (1362 m n.p.m., niem. Reifträger) – szczyt górski położony w zachodniej części Karkonoszy na południe od Szklarskiej Poręby, w pobliżu granicy państwowej z Czechami. Należy do najbardziej popularnych celów wycieczek w zachodnich Karkonoszach. Świetny punkt widokowy na Kotlinę Jeleniogórską, Góry Izerskie i czeską część Karkonoszy. Sam szczyt Szrenicy wyniesiony jest ponad główny grzbiet Karkonoszy (Śląski Grzbiet) na wysokość 60 m.

Masyw Szrenicy, podobnie jak cała zachodnia część Karkonoszy, zbudowany jest z granitu karkonoskiego, który w wyniku wietrzenia utworzył na szczycie i na zboczach grupy skałek oraz rumowiska skalne, pokrywające zwłaszcza wschodnią stronę zbocza. Granitowe bloki gołoborza porastają żółto-zielonkawe porosty, które z daleka przypominają szron, stąd prawdopodobnie wzięła się nazwa „Szrenica”. Pochodzenie nazwy wywodzi się tez czasem od szreni, czyli szadzi, która zimą pokrywa skały i drzewa. Polska nazwa Szrenica obowiązuje od 1949 roku.

Północne stoki Szrenicy tworzą duży kompleks z nartostradami i wyciągami. Na szczycie funkcjonuje prywatne schronisko turystyczne wybudowane w miejscu wcześniejszego obiektu z 1922 roku. Obecny budynek powstał w 1992 roku jako pierwsze prywatne schronisko górskie w Sudetach po II wojnie światowej.

W rejonie Szrenicy występuje specyficzny mikroklimat rodzaju alpejskiego, charakteryzujący się bardzo dużymi opadami, zwłaszcza w miesiącach jesienno-zimowych, oraz znacznie niższymi niż np. w Tatrach temperaturami. Ze względu na unikalne położenie Karkonoszy – na uboczu głównych cyrkulacji powietrza z kierunku południowego – rzadziej mamy tam do czynienia ze zjawiskiem wiatrów fenowych (ciepłych południowych), co bezpośrednio przekłada się na stosunkowo dużą liczbę dni mroźnych i śnieżnych.

Poniżej szczytu, na wysokości 1331 m n.p.m., znajduje się Obserwatorium Górskie Zakładu Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu Wrocławskiego, będące jednocześnie klimatyczną stacją meteorologiczną, która została uruchomiona w latach 50. XX wieku.

Na Szrenicę można dojechać kolejką linową, która składa się z dwóch odcinków: dolnego o długości 1416 m i różnicy wzniesień 174 m oraz górnego o długości 1340 m i różnicy wzniesień 429. Funkcjonuje w godzinach 8.00-16.00. W razie niepogody może być nieczynna. Decydując się na podróż kolejką trzeba pamiętać, aby bez względu na porę roku i pogodę ciepło się ubrać. Bywa wietrznie i zimno, a że w czasie jazdy pozostajemy w bezruchu, ciało szybko się wyziębia.

Przyznam szczerze, że za Szrenicą specjalnie nie przepadam. Bardziej ją lubię z daleka niż z bliska. A jeśli już z bliska, to raczej poza sezonem i poza weekendami. Powód jest oczywiście jeden: kolejka linowa, dzięki której na szczyt dociera cała masa turystów, często głośnych i nieokrzesanych. Żeby była jasność – uwielbiam góry i lubię ludzi, ale wolę góry bez ludzi. Bo właśnie za to – między innymi – je lubię, że mogę pobyć tutaj sam na sam z naturą i samym sobą. Miło jest od czasu do czasu spotkać kogoś na szlaku, ale bez przesady.

Na Szrenicę prowadzą:

• czerwony szlak turystyczny ze Szklarskiej Poręby Górnej
• zielony szlak z Jakuszyc, który okrąża wierzchołek od północy
• czarny szlak łącznikowy z górnej stacji kolei

Śląskim Grzbietem ze Szrenicy biegnie też czerwono oznakowany szlak Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej do Przełęczy Okraj.

Rekomendowany obiekt noclegowy w okolicy:

---